Ο κανόνας του «τελικού -ν», όπως και πολλοί άλλοι κανόνες της γραμματικής που μαθαίνουμε στα πρώτα μας σχολικά βήματα, ξεχνιούνται μετά από κάποια χρόνια. Στη συνέχεια οι περισσότεροι μιλούν και γράφουν εμπειρικά, παρακάμπτοντας τους κανόνες του λόγου. Για το τελικό -ν, ωστόσο, δεν χρειάζεται να θυμάστε πολλά πράγματα, καθώς ο κανόνας είναι σχετικά απλός.
Ας δούμε τι ισχύει:
- Το τελικό -ν ισχύει όταν η επόμενη λέξη ξεκινάει από φωνήεν ή από στιγμιαίο σύμφωνο (κ, π, τ, ψ, ξ) και από διπλό σύμφωνο (μπ, ντ, γκ, τσ, τζ). Ο ίδιος κανόνας ισχύει και για τα αρνητικά μόρια δε(ν) και μη(ν).
- Ωστόσο, δεν το γράφουμε όταν η επόμενη λέξη ξεκινάει από τα σύμφωνα β, γ, δ, ζ, θ, λ, μ, ν, ρ, σ, φ και χ.
- Το «σαν» κρατάει πάντα το τελικό -ν.
- Διατηρείται στο αριθμητικό εκατό(ν), όταν συνδυάζεται με άλλον αριθμό, ο οποίος αρχίζει από φωνήεν.
- Στην περίπτωση του οριστικού και αόριστου άρθρου (τον, στον, έναν) και της προσωπικής αντωνυμίας (αυτόν, τον) του αρσενικού γένους, το -ν διατηρείται πάντα στον γραπτό λόγο στην αιτιατική του ενικού αριθμού ανεξάρτητα από το γράμμα που ακολουθεί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Είναι αφενός ή αφ’ ενός; Και αφετέρου ή αφ’ ετέρου;