Η έκφραση «το πλήρωμα του χρόνου» συναντάται πρώτη φορά στην προς Γαλάτας (δ΄, 4) Επιστολής του Αποστόλου Παύλου: «Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενος υπό νόμον».
Η μετάφραση του θεολόγου Ιωάννου Θ. Κολιτσάρα που προτείνει στην Ε΄ έκδοση της Καινής Διαθήκης (Αδελφότης θεολόγων «η Ζωή», Αθήνα, 1969) έχει κατά λέξη ως εξής: «Όταν δε συνεπληρώθη ο χρόνος και ήλθεν ο κατάλληλος καιρός που είχεν ορισθή μέσα εις το θείον σχέδιον, έστειλεν ο Θεός, από τον ουρανόν εις την γην, τον Υιόν του, ο οποίος έλαβε σάρκα ανθρωπίνην διά μέσου παρθένου γυναικός και υπετάχθη θεληματικά εις τον μωσαϊκόν Νόμον».
Σε σημερινή ελεύθερη μετάφραση το ίδιο εδάφιο μπορεί να μεταφραστεί ως εξής: «Όταν ήρθε ο προκαθορισμένος καιρός, ο Θεός έστειλε τον γιο του και αυτός γεννήθηκε (όπως όλοι οι θνητοί) από γυναίκα, υποτάχθηκε δε με την θέλησή του στον Μωσαϊκό Νόμο.
Με άλλα λόγια, η έκφραση «το πλήρωμα του χρόνου» περιέχει την νομοτελειακή ιδιότητα της ορισμένης από τον Θεό (άρα και αναπόφευκτης) ημερομηνίας, στην οποία θα συμβεί αυτό που έχει προκαθοριστεί να συμβεί. Το ίδιο ισχύει και για την Δευτέρα Παρουσία, η οποία θα συμβεί «όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου».
Παρεμφερής έννοια είναι και η ευαγγελική ρήση «ήγγικεν η ώρα» που αναφέρεται στα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου, έκφραση που, κατά την ευαγγελική αφήγηση, χρησιμοποίησε ο Ιησούς στην τελευταία του προσευχή στον Κήπο της Γεσθημανή: «Ιδού ήγγικεν η ώρα και ο Υιός του Ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας αμαρτωλών».
Από την βιβλική αυτή πηγή έρχεται και η έκφραση που συναντάται στην «Ελληνική Νομαρχία» (1806): «Ήγγικεν η ώρα της ελευθερώσεως της πατρίδος μας. Το τέλος των τυράννων είναι, αδελφοί μου, πασίδηλον».
Η ρήση «έφτασε (ή θα έρθει) το πλήρωμα του χρόνου» χρησιμοποιείται σήμερα σε κορυφώσεις του προφορικού ή του γραπτού λόγου για να εκφραστεί με αυτήν η νομοτέλεια του προδιαγεγραμμένου γεγονότος.