Χριστίνα σημαίνει «αυτή που έχει το χρίσμα», η χρισμένη, η εκλεκτή. «Χριστίνα» είναι το θηλυκό του ονόματος «Χρίστος», που προέρχεται από παροτονισμό του «Χριστός», κατ’ αναλογία του ονόματος «Λάμπρος» που προέρχεται από παροτονισμό του «λαμπρός» ή «Ξάνθος», από το «ξανθός» ή «Φαίδρος» από το «φαιδρός» κλπ. «Χριστός» δε, σημαίνει «αυτός που έχει το χρίσμα», ο χρισμένος, «αυτός που έχει το χρίσμα της θείας αποστολής».
Το αντρικό όνομα Χρήστος ή Χρίστος είναι έκτο, ως προς την δημοφιλία του, μετά το Νίκος. Το γυναικείο όνομα Χριστίνα είναι στην 13η θέση.
Υποκοριστικά του ονόματος «Χριστίνα» είναι Τίνα, Χριστιάνα.
Το όνομα «Χρήστος» έχει δύο ορθογραφίες: Χρήστος ή Χρίστος. Αντίθετα με το όνομα «Χριστίνα» που έχει μία. Αυτό σημαίνει ότι η λέξη «Χριστίνα» δεν βγαίνει από το «Χρήστος» (με «η») αλλά από το «Χρίστος» (με «ι»).
Ο Χρήστος ή Χρίστος δεν είναι το μοναδικό κύριο όνομα που έχει δύο διαδεδομένες εναλλακτικές ορθογραφίες. Υπάρχει και το όνομα Μανώλης ή Μανόλης. Ο αναβιβασμός του τόνου από τη λέξη «Χριστός» στη λέξη «Χρίστος» έγινε για να διαχωριστεί η ιερή (εκ Θεού) έννοια του χρισμένου (Ιησού) από τις απλές (και χρηστικές) έννοιες «χρήσιμος, κατάλληλος, εκλεκτός», τις έννοιες δηλαδή που φέρουν τα ονόματα Χρήστος ή Χρίστος και Χριστίνα.
Χρίστος (με «ι») ή Χριστός (και Χριστίνα) βγαίνει από το ρήμα «χρίω», που σημαίνει «αλείφω», «αλείφω με μύρο» ή «αλείφω με λάδι» ή «δίνω το χρίσμα».
Το «χρίσμα» το έδωσε ο Θεός στον Ιησού κι έτσι έγινε «Χριστός». Χρίσμα δίνεται όμως και από τον ανώτερο στον κατώτερο, όταν του απονέμει αξίωμα ή διαδοχή.
Το όνομα «Χρήστος» (με «η») βγαίνει από το ρήμα «χράω» = δίνω χρησμό, εξ ου «χρη» και χρησμός, χρεία, χρήση, χρήμα κλπ.
Υπάρχουν δύο νεομάρτυρες που καταγράφονται με το όνομα «Χρήστος». Ο πρώτος τον 17ο αιώνα και ο δεύτερος τον 18ο.
Το όνομα «Χρήστος» (με «η», που σήμαινε χρήσιμος) στην αρχαιότητα αναφέρεται ως όνομα δούλων. Γι’ αυτό και δεν διασώθηκε στους νεότερους χρόνους.
Το όνομα «Χρίστος» (με «ι») και το θηλυκό «Χριστίνα» προέρχονται από την επωνυμία του Ιησού «Χριστός». Γι’ αυτό και επικράτησε με την ορθογραφία «Χρίστος», με «ι».
Τα ονόματα, όπως λέγεται, δεν έχουν ορθογραφία. Ή μάλλον έχουν την ορθογραφία που δόθηκε στο Δημοτολόγιο, έχουν την ορθογραφία που επιλέγει ο καθένας για το όνομά του. Άρα δεν τίθεται ζήτημα για το ποια ορθογραφία είναι σωστή: «Χρήστος» ή «Χρίστος» δεν έχει πια καμία σημασία.