Το όνομα «Ιφιγένεια» είναι σύνθετη λέξη: Ίφι + γένεια.
Η λέξη «γένεια» δηλώνει ιδιότητα του γένους, εν προκειμένω δε, την ισχύ.
Ίφι (ίσως αρχαία δοτική του ις – ινός, που σημαίνει μυς του σώματος) είναι επίρρημα που σημαίνει: Ισχυρά, κραταιά, δυνατά. Πρώτο συνθετικό πολλών ονομάτων: Ιφιγένεια, Ιφιάνασσα, Ιφιγόνη, Ιφιάνειρα, Ιφιδάμεια, Ιφιδάμας, Ιφικλής, Ίφικλος, Ιφικράτης, Ιφίνοος, Ίφιτος, Ίφις.
«Ιφιγένεια» » σημαίνει «αυτή που γεννήθηκε ισχυρή», «η γεννημένη δυνατή». Γι’ αυτό και ήταν επίθετο της θεάς Άρτεμης. Ιφιγένητος είναι «αυτός που γεννήθηκε δια της ισχύος».
Αντίστοιχο αντρικό όνομα είναι το «Ιφιγένης».
Η γνωστή (για την θυσία της στην Αυλίδα) Ιφιγένεια ήταν κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας. Ο μύθος της έγινε θέμα τραγωδιών: «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» και «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη. Ο Γάλλος ποιητής Ρακίνας έγραψε επίσης τραγωδία με θέμα την Ιφιγένεια. Αλλά και ο Γκαίτε, με τίτλο «Ιφιγένεια εν Ταύροις». Υπάρχουν συνολικά 14 όπερες διαφόρων συνθετών με τον τίτλο «Ιφιγένεια εν Αυλίδι».
Στις 16 Νοεμβρίου η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη της Παρθενομάρτυρος Ιφιγενείας, η οποία αναφέρεται επιγραμματικά στο «Μικρόν Ευχολόγιον» που εξέδωσε η Αποστολική Διακονία της Ελλάδος το 1956, χωρίς όμως ν’ αναφέρεται το όνομά της κάπου αλλού.