Η φράση «δίνω γην και ύδωρ» σημαίνει «παραχωρώ το έδαφος μαζί με τα νερά του, δηλαδή τις πηγές, τα ποτάμια, τις λίμνες και τη θάλασσα». Μεταφορικά σημαίνει «υποτάσσομαι πλήρως και παραδίδω ό,τι πολυτιμότερο έχω, το έδαφος που πατώ και το νερό που πίνω». Όποιος παραδίδει το έδαφος που πατεί και το νερό που πίνει, παραδίδει άνευ όρων την εξουσία που είχε στον τόπο του. Ο βασιλιάς έχει στο εξής δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σε όλους τους υπηκόους.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος από τη χώρα που απαιτούσε υποταγή, ζητούσε «γην και ύδωρ». Το 491 π.Χ. οι αγγελιαφόροι του απαίτησαν γην και ύδωρ από τους Έλληνες, αλλά οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σ’ ένα βαθύ πηγάδι και οι Αθηναίοι σ’ ένα βάραθρο: «Εκεί θα βρείτε όση γη και όσο νερό θέλετε», τους είπαν.
«Γην και ύδωρ ου δίδομεν» απάντησαν στον βασιλιά των Περσών Αρταξέρξη και οι Κώοι, όταν εκείνος απαίτησε να του παραδώσουν τον Ιπποκράτη, αλλιώς θα κατέστρεφε το νησί τους.
Η φράση χρησιμοποιείται σήμερα σε ετεροβαρείς συμφωνίες, στις οποίες ο ένας από τους δύο συμβαλλομένους παραχωρεί στον άλλο δικαιώματα χωρίς αντίκρισμα.