Halloween (σ.σ. Χαλοουίν) ονομάζεται η πιο λατρεμένη γιορτή της Αμερικής, η οποία, ωστόσο, έχει αρχίσει να διαδίδεται και να εορτάζεται και στην Ελλάδα. Η γιορτή αυτή συγχέεται με τις Ελληνικές Απόκριες, όμως το Χαλοουίν έχει περισσότερο «μυστικιστική» χροιά και αποτελεί εξέλιξη της αρχαίας Κελτικής γιορτής Samhain. Εορτάζεται δε τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου. Τα παιδιά (και όχι μόνο) μεταμφιέζονται σε κάτι «τρομακτικό» και κάνουν επισκέψεις σε σπίτια, για να μαζέψουν γλυκά. Ένα έθιμο που περιγράφεται ως «trick or treat» στην Αμερική («φάρσα ή κέρασμα»).
Η μέρα αυτή σημάδευε γαι τους Κέλτες το τέλος της συγκομιδής και την αρχή του χειμώνα. Με την πάροδο των αιώνων η γιορτή μετασχηματίστηκε από μιά παγανιστική τελετή σε μέρα μεταμφιέσεων, με παρελάσεις και κεράσματα γλυκών σε παιδιά και ενήλικες. Πολλές παραδόσεις, βέβαια, θεωρούν, ότι τη μέρα αυτή μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων και ότι είναι η μέρα κατά την οποία η μαγεία και γενικότερα το υπερφυσικό είναι στο ζενίθ.
Γιατί η κολοκύθα είναι το σήμα κατατεθέν του Χαλοουίν;
Σήμα κατατεθέν της γιορτής είναι τα φτιαγμένα από μεγάλες κολοκύθες φαναράκια. Το έθιμο προβλέπει πάνω στις κολοκύθες να σχηματίζονται ανθρώπινα χαρακτηριστικά, άλλοτε πιο αστεία και άλλοτε πιο τρομακτικά.
Το έθιμο της κολοκύθας, σύμφωνα με το wikipedia, αντλεί ρίζες από έναν παλιό Ιρλανδικό μύθο, του Τζακ, που ήταν τσιγκούνης και πειραχτήρι.
Σύμφωνα με το μύθο, ο Τζακ είχε καλέσει το διάβολο να πιουν ένα ποτό μαζί. Όμως ο Τζακ δεν ήθελε να πληρώσει για το ποτό του κι έπεισε το διάβολο να μεταμορφωθεί σε νόμισμα, ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν. Αυτός μεταμορφώθηκε σε νόμισμα, αλλά ο Τζακ αντί να πληρώσει τον έβαλε στην τσέπη του, δίπλα σ’ ένα σταυρό κι έτσι ο διάβολος δε μπορούσε να πάρει την κανονική του μορφή. Ύστερα από πολλά παρακάλια, ο Τζακ αποφάσισε να τον ελευθερώσει, αρκεί ο διάβολος να του έδινε την υπόσχεση ότι δεν επρόκειτο να τον ενοχλήσει για ένα χρόνο και ούτε θα διεκδικούσε την ψυχή του όταν πέθαινε.
Έτσι πέρασε ο χρόνος και ο διάβολος ξαναεμφανίστηκε την ώρα που ο Τζακ προσπαθούσε να κόψει ένα φρούτο από κάποιο δέντρο. Ζήτησε λοιπόν από τον διάβολο ν’ ανέβει στο δέντρο και να του κόψει το φρούτο. Ο διάβολος ανέβηκε και ο Τζακ αμέσως σκάλισε ένα σταυρό στον κορμό του δέντρου. Έτσι ο διάβολος ήταν παγιδευμένος και δε μπορούσε να κατέβει. Γι’ αυτό παρακάλεσε τον Τζακ να τον ελευθερώσει και του υποσχέθηκε ότι δεν θα τον ενοχλήσει για δέκα ολόκληρα χρόνια. Τότε ο Τζακ τον ελευθέρωσε.
Πέρασαν αρκετά χρόνια και ο Τζακ πέθανε. Πήγε στον παράδεισο, αλλά ο Θεός δεν τον δέχτηκε, καθώς ο Τζακ ήταν έναν άνθρωπος μίζερος και κακός και τον έστειλε στην κόλαση. Όμως ούτε ο διάβολος τον ήθελε. Του θύμισε την υπόσχεση που του είχε δώσει παλιότερα, ότι δεν θα διεκδικούσε την ψυχή του και τον έδιωχνε. Όταν ο Τζακ τον ρώτησε: «Πώς θα φύγω; Έξω έχει σκοτεινιά», ο διάβολος πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο και του το έδωσε για να φωτίζει το δρόμο του μέσα στη νύχτα. Ο Τζακ έβγαλε ένα ραπάνι (που πάντα κουβαλούσε μαζί του, καθώς ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα του φαγητά), το χάραξε και έβαλε μέσα το κάρβουνο. Από τότε περιπλανιέται στον κόσμο, μη μπορώντας να βρει κάποιο μέρος ν’ αναπαύσει την ψυχή του.
Γι’ αυτό κάθε Χαλοουίν, οι Ιρλανδοί σκαλίζουν ραπάνια, πατάτες και κολοκύθες, βάζουν μέσα ένα κερί και τα τοποθετούν κοντά σε παράθυρα, ώστε να κρατάνε μακριά τα κακά τα πνεύματα και κυρίως το πνεύμα του τσιγκούνη Τζακ.