Ο Δαίδαλος ανήκε στο γένος των Ερεχθειδών, δισέγγονος του Ερεχθέα, κι από την πλευρά της μητέρας του, ήταν απόγονος του ιδρυτή της Αθήνας Κέκροπα. Ήταν ο πιο ξακουστός τεχνίτης της Αθήνας. Τέτοια ήταν η τέχνη του, που έλεγαν ότι τ’ αγάλματά του έμοιαζαν με αληθινά και ήταν έτοιμα να κινηθούν. Όταν κάποτε ο Ηρακλής επισκέφθηκε την Αθήνα, πέρασε ένα βράδυ από το εργαστήριο του Δαίδαλου. Στην αυλή ήταν ένα άγαλμα που παρίστανε τον Ηρακλή σε θέση μάχης. Ήταν τόσο φυσικό που ο Ηρακλής στο μισοσκόταδο νόμισε ότι κάποιος τον απειλούσε. Σήκωσε το ρόπαλο και το έκαμε θρύψαλα. Την άλλη μέρα που κατάλαβε το λάθος του, στενοχωρήθηκε πολύ και ζητούσε από τον Δαίδαλο να μην του κρατήσει κακία για τη ζημιά.
Ο Δαίδαλος κατηγορήθηκε από τους Αθηναίους ότι έριξε από την Ακρόπολη τον μαθητή και αγαπημένο του ανιψιό Τάλω. Είπαν ότι τον ζήλευε, γιατί θα γινόταν καλύτερος τεχνίτης από αυτόν. Τον δίκασαν στον Άρειο Πάγο και τον εξόρισαν. Ο Δαίδαλος κατέφυγε στην Κρήτη, όπου τον υποδέχτηκε ο βασιλιάς Μίνωας και του ανέθεσε μεγάλα έργα, μεταξύ των οποίων και τον Λαβύρινθο. Πήρε μάλιστα γυναίκα του και τη Ναυκράτη ή Ναυσικράτη, δούλη του Μίνωα, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Ίκαρο. Τόσο πολύ εκτίμησε ο Μίνωας τον Δαίδαλο που δεν του επέτρεπε να βγει ούτε έξω από το παλάτι. Αυτός τότε έφτιαξε φτερά από πούπουλα, τα στέριωσε στους ώμους με κερί και, μαζί με τον Ίκαρο, δραπέτευσαν πετώντας. Συμβούλεψε τον γιο του να μην πετά ούτε ψηλά, για να μην κάψει ο ήλιος το κερί, ούτε χαμηλά, για να μην του λύσει τα φτερά η υγρασία, αλλά εκείνος μέσα στον νεανικό ενθουσιασμό του που πετούσε, δεν τον άκουσε. Μία πήγαινε ψηλά, μία χαμηλά. Το κερί έλιωσε κι ο Ίκαρος έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Από τότε η θάλασσα εκεί λέγεται Ικάριο Πέλαγος και το νησί που τάφηκε, Ικαρία.
Πετώντας ο Δαίδαλος έφτασε στην Σικελία, τον έκρυψε ο βασιλιάς της Κύμης Κώκαλος, αλλά τον κατεδίωξε ο Μίνωας. Για να τον εντοπίσει, έκαμε έναν διαγωνισμό: Ζήτησε απ’ όλους να περάσουν μια κλωστή μέσα από ένα σπειροειδές κοχύλι. Κανείς δε μπορούσε να το πετύχει. Τότε ο Κώκαλος, πήγε στο κρησφύγετο του Δαίδαλου και του έβαλε το πρόβλημα. Ο Δαίδαλος έβαλε λίγο μέλι στην άκρη του κοχυλιού και στο άνοιγμά του ένα μυρμήγκι, δεμένο με κλωστή. Το μυρμήγκι πέρασε μέσα από την σπειροειδή διαδρομή του εσωτερικού του κοχυλιού κι έφτασε ως την άκρη, μεταφέροντας έτσι το ένα άκρο της κλωστής μέσα από το κοχύλι.
Όταν όμως ο Κώκαλος πήγε τη λύση στον Μίνωα, εκείνος κατάλαβε ότι αυτό μπορούσε να το κάνει μόνο ένας Δαίδαλος και απαίτησε από τον Κώκαλο να τον παραδώσει. «Ξεκουράσου εσύ, και πάω να σου τον φέρω», είπε ο Κώκαλος.
Ο Μίνωας μπήκε στο λουτρό για να ξεκουραστεί, αλλά οι κόρες του Κώκαλου που ήθελαν τον Δαίδαλο δικό τους για να τους φτιάχνει ωραία κοσμήματα, έπνιξαν τον Μίνωα στη μπανιέρα, είπαν μετά ότι γλίστρησε και πνίγηκε στο καυτό νερό. Οι στρατιώτες του Μίνωα έθαψαν τον βασιλιά τους στον Ακράγαντα. Αυτό ήταν το τραγικό τέλος του μεγάλου βασιλιά της Κρήτης.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 22 αρχαία Ελληνικά ονόματα για κορίτσια κι αγόρια